Tüm gün içimde bir sıkıntı vardı. Haberler, gazeteler televizyon kanalları sinirlerimi bozmaktan başka bir işe yaramıyor gibi hissediyordum. Yaşadığım ülkeye huzur gelse de ben de veya bizler de, ne bileyim, dişimizle dev bir vinci hareket ettirip Guinnes'e girmek gibi boş şeylerle uğraşsak diye düşündüm. Jeff yarıyıl tatili için ailesinin yanına gitti. Bu sabah skype yaptık ve bana "facebook sayfama bak" dedi. Baktım. Boston'da yaşayan arkadaşımız Jessica'nın annesi Pamela (Pam) lobiyên çêkirî ve parxaç pişirmiş ve fotoğraf çekip kendi facebook sayfasında paylaşmış. Jeff'e hitaben şu yorumu yapmış :
"My first experiment with Kurdish green beans with garlic and eggs and my shepperds bread. Thanks to dalal and u for translations. I can already tell u gr beans are super cause i cheAted"
yani:
"İlk Kürt yemeği tecrübem, yumurtalı sarımsaklı fasulye ve gömme ile oldu. Delal'a (dalal diye yazmış dikkat ederseniz) ve çevirilerin için sana (Jeff'i kastediyor) teşekkür ederim. Fasulyenin süper olduğunu şimdiden söyleyebilirim çünkü herkesten önce ben yedim!"
Pam'in çektiği fotoğraf!
Çok çok heyecanlandım çok da mutlu oldum tabi ve hemen http://www.facebook.com/kurtyemekleri sayfasında paylaştım ve bununla ilgili blogda yazayım diye düşündüm. Binlerce kilometre öteden, Florida'dan güzel bir insan, duygumuza yemeğimize ortak olmuş, benim ülkemde, insanlar, Kürtleri vuran depremlere sevinirken.. İnsanın gözleri doluyor.
Sonra blog sayfasına tıkladım yazıyı yazmak için, baktım, ne bakayım, Radikal gazetesi yazarlarından, çok severek takip ettiğim Ali Duran Topuz sayfama üye olmamış mı?!! Acılar ya da mutluluklar kiloyla değil ki tarttıralım, böyle ölçüsüz böyle ziyadesiyle geliyor gelince...
Hepinize, hepimize beklenmedik, bol, baya bol yani aşırı mutluluklar dilerim!!
