2002 yılının haziran ayında Hacettepe Üniversitesi mühendislik fakültesinin mezuniyet töreninde, kepim havada taklalar, bense kahkahalar atarken, bir gün gelip çalışma hayatından nefret edeceğim aklımın ucundan geçmemişti. Öyle bir aşkla atıldım ki iş hayatına! Karlı buzlu günlerde insanlar köprülerde yollarda mahsur kalmışken sabah 7:30da ofisin kapısındaydım. Kuş gribi veya domuz gribi geçirirken dahi işten izin almayı aklımın ucundan geçirmeden çalıştım, çalıştım. 10 yılın sonunda üst üste koyduğum herhangi iki taş göremedim, yaşıyor olmaktan başka. İşte bu yüzden ‘ferrarimi sattım’. Sonrasında da bu blog için çalışmaya başladım. İçinden geldiğim Kürt halkının –dünyanın diğer güzel halkları gibi- sayısız zenginliklerinden biri olan yemeklerini kayıt altına almaya, reçetelendirmeye, fotoğraflamaya, filmlemeye ve paylaşmaya adadım kendimi! İşte bu adanmışlığın güzel sonuçlarından biri daha var bugün paylaşmak istediğim. Bu böreğin adı Parxaçtır. Özellikle Bingöl-Dersim-Sivas bölgelerinde yapılan nefis, kolay ve dayanıklı bir ekmek-börektir. Yeri gelir misafire ikram ederiz yeri gelir heybemize koyar yola gideriz.
Henüz elektrikli fırınların ya da fırınlı sobaların olmadığı dönemlerde -ki bu dediğim zaman 15-20 yl öncesine kadardı, yakındı yani- köylerimizde parxaç şöyle pişirilirdi: Rojing dediğimiz yerde yani ocakta kor halini almış olan ateş, ocağın duvarlarının dibine doğru süpürülürdü ve tabanına üflenirdi. Parxaç hamuru da tepsiye konmadan bu tabana yayılırdı ve üzeri de sêl dediğimiz siyah sac ile kapatılırdı. Kenardaki korlar daha sonra bu sacın üzerine geri yayılırdı ve bir saat boyunca bu korun sıcaklığıyla parxaç pişerdi. Külün ekmeğe verdiği koku ve tat da bambaşka ve iştahlı olurdu.
Henüz elektrikli fırınların ya da fırınlı sobaların olmadığı dönemlerde -ki bu dediğim zaman 15-20 yl öncesine kadardı, yakındı yani- köylerimizde parxaç şöyle pişirilirdi: Rojing dediğimiz yerde yani ocakta kor halini almış olan ateş, ocağın duvarlarının dibine doğru süpürülürdü ve tabanına üflenirdi. Parxaç hamuru da tepsiye konmadan bu tabana yayılırdı ve üzeri de sêl dediğimiz siyah sac ile kapatılırdı. Kenardaki korlar daha sonra bu sacın üzerine geri yayılırdı ve bir saat boyunca bu korun sıcaklığıyla parxaç pişerdi. Külün ekmeğe verdiği koku ve tat da bambaşka ve iştahlı olurdu.
Çok seveceğinize emin olduğum bu tarifi aşağıdaki videodan da izleyebilirsiniz. Benim favori şarkılarımdan olan Beser Şahin’in Halbukosu eşliğinde işte karşınızdaaa Parxaç!!!
Malzemeler:
- 8 su bardağı un (1,1 kg, pastalık-böreklik)
- 1 çorba kasesi yoğurt (400 g, tatlımsı)
- 1 yemek kaşığı tuz (15-20 g)
- 3 adet yumurta
- 300 g margarin
Hazırlanışı:
- Yoğurt, yumurta ve tuzu birlikte çırpın.
- Unu geniş ve derin bir leğene boşaltın. İyice çırptığınız yoğurt-yumurta-tuz karışımını unun üzerine döküp hamuru yoğurmaya başlayın.
- Bir tavada erittiğiniz margarini de hamurun üzerine dökerek hafif sert bir hamur elde edene kadar yoğurma işlemine devam edin. 35 cm çapında bir tepsinin alt kısmını yağlayıp hamuru tepsiye yayın ve işaret parmağınızla 5er cm aralıklarla delikler açın.
- Fırını 200 derecede 10 dakika ısıttıktan sonra tepsiyi fırına sürün. 50 dakika pişirin. Bir 10 dakika daha parxaçın içinin çekmesi için fırında bekletin.
Arzu ettiğiniz gibi dilimleyin. Afiyetle yiyin!!İkram etmeyi ihmal etmeyin!!
